Φόρουμ
Στίχοι: Carnero Bondriquez Ma Del Mar & Γιάννης Δόξας
Μουσική: Ma Del Mar Bondriquez Carnero
Πρώτη εκτέλεση: Chambao & Έλενα Παπαρίζου ( Ντουέτο )
Υπάρχουν άνθρωποι που παλεύουν να αλλάξουν τη μοίρα
ταξιδιώτες στα ποτάμια της σκοτεινής πλευράς, του φεγγαριού.
Νύχτες με καταιγίδα φεύγουν γι’ αλλού καράβια
μαζί τους ζωές που ελπίζουν μα δε θα φτάσουν πουθενά.
Σχισμένα φεγγάρια και ιστορίες που φέρνουν δάκρυα
τη τύχη ποιος βρίσκει και μέσα στη πίστη ξεχνάει τα παλιά.
Todas sus penas pon una candela, ponte tú en su lugar
el miedo que sus ojos reflejan, la mar se echó a llorar.
Muchos no llegan, se hunden sus sueños
papeles mojados, papeles sin dueño.
Muchos no llegan, se hunden sus sueños
papeles mojados, papeles sin dueño.
Frágiles recuerdos a la deriva recalan el alma
calao hasta los huesos el agua lo arrastra sin esperanza.
La impotencia en su garganta con sabor a sal
una bocaná de aire les daba otra oportunidad.
Δώσε το χέρι και βρες καλοκαίρι για κάποιον που πονά
δώσε αγάπη να σβήσει το δάκρυ, να γίνει ξαστεριά.
Tanta injusticia me desespera, ponte tú en su lugar
el miedo que sus ojos reflejan, la mar se echó a llorar.
Muchos no llegan, se hunden sus sueños
papeles mojados, papeles sin dueño.
Muchos no llegan, se hunden sus sueños
papeles mojados, papeles sin dueño. (x2)
Μουσική: Ma Del Mar Bondriquez Carnero
Πρώτη εκτέλεση: Chambao & Έλενα Παπαρίζου ( Ντουέτο )
Υπάρχουν άνθρωποι που παλεύουν να αλλάξουν τη μοίρα
ταξιδιώτες στα ποτάμια της σκοτεινής πλευράς, του φεγγαριού.
Νύχτες με καταιγίδα φεύγουν γι’ αλλού καράβια
μαζί τους ζωές που ελπίζουν μα δε θα φτάσουν πουθενά.
Σχισμένα φεγγάρια και ιστορίες που φέρνουν δάκρυα
τη τύχη ποιος βρίσκει και μέσα στη πίστη ξεχνάει τα παλιά.
Todas sus penas pon una candela, ponte tú en su lugar
el miedo que sus ojos reflejan, la mar se echó a llorar.
Muchos no llegan, se hunden sus sueños
papeles mojados, papeles sin dueño.
Muchos no llegan, se hunden sus sueños
papeles mojados, papeles sin dueño.
Frágiles recuerdos a la deriva recalan el alma
calao hasta los huesos el agua lo arrastra sin esperanza.
La impotencia en su garganta con sabor a sal
una bocaná de aire les daba otra oportunidad.
Δώσε το χέρι και βρες καλοκαίρι για κάποιον που πονά
δώσε αγάπη να σβήσει το δάκρυ, να γίνει ξαστεριά.
Tanta injusticia me desespera, ponte tú en su lugar
el miedo que sus ojos reflejan, la mar se echó a llorar.
Muchos no llegan, se hunden sus sueños
papeles mojados, papeles sin dueño.
Muchos no llegan, se hunden sus sueños
papeles mojados, papeles sin dueño. (x2)
